Het naderende einde...

....van 2017. Het is alweer bijna december. Sinterklaas is in het land en de feestdagen komen er weer aan. Iedereen is druk in de weer met van alles en nog wat. Alsof er na de feestdagen niets meer is....

Doordat iedereen zo druk is, blijven er wel eens wat zaken liggen. Zaken die best belangrijk zijn, zoals het kiezen van een nieuwe zorgverzekering of het gebruiken van een vergoeding, waar je dit jaar nog recht op hebt. Daar wil ik het in deze blog over hebben. Over zorgverzekeringen, over vergoedingen en last but absolute not least...de eigen bijdrage en het eigen risico, want over de laatste 2 genoemden, bestaan nog steeds heel veel onduidelijkheden.

Heel veel mensen blijven bij hun oude vertrouwde zorgverzekering. Dat is ieders goed recht, maar soms loont het om tòch eens de vergoedingen (uit het aanvullende pakket) met elkaar te vergelijken.
Welke zorg denk je het komende jaar nodig te hebben en wat zijn de vergoedingen hier voor in het huidige pakket? Maar vooral ook, hoe ziet dat pakket er volgend jaar uit? Wist je dat het echt IEDER jaar verandert? Dit jaar is er een zorgverzekeraar (Menzis) die de tarieven NIET omhoog heeft bijgesteld. Betekent dit automatisch ook, dat het pakket hetzelfde blijft? NEE dus...maar kijk ook eens naar de andere partijen. De meeste mensen kijken naar wat ze moeten betalen, maar wat zit er in je pakket? Zit deze vol met vergoedingen, waar je geen gebruik van maakt, dan is het jammer geld. Hier kun je dus flink op besparen. Neem nou een paar steunzolen. Het kan best zijn, dat dit jaar een vergoeding geldt van €150,  terwijl je volgende misschien nog maar €100 vergoed krijgt. Denk je dus volgend jaar een paar zolen nodig te hebben en is dat een reden mee om een aanvullend pakket af te sluiten, kijk dan goed naar de voorwaarden. Er zitten bij sommige verzekeraars een paar addertjes onder het gras. Ik zie soms vergoedingen staan, waarbij bv. 75% van de kosten vergoed worden, maar dan wel tot een bedrag van bv. €150. Je krijgt dan niet per definitie €150 retour! Nee, dat is afhankelijk van het totaalbedrag. Stel het totaalbedrag zou €150 zijn. Dan krijg je dus 75% van dit bedrag vergoed. Als je daar niet op gerekend hebt, dan is dat een tegenvaller. Soms is het handiger om juist GEEN aanvullend pakket te kiezen. Stel: je hebt de afgelopen jaren geen of nauwelijks gebruik gemaakt van je aanvullende verzekering, dan betaal je dus wèl! En voor niks! Het kan gewoon zijn, dat je in een jaar wel eens wat zorgkosten kwijt bent, maar dat het bedrag, dat je hiervoor (dus zelf) moet betalen, niet opweegt tegen de kosten van de maandelijkse premie. Ook dan is het goed om je zorgverzekering eens goed tegen het licht te houden.

Dan het eigen risico en de eigen bijdrage. De overeenkomst is: dat je ze zelf moet betalen, als je er gebruik van maakt. Het verschil:

Eigen risico: Dit is het bedrag dat iedereen betaald, die gebruik maakt van zorg uit het basispakket van de zorgverzekering. Het eigen risico voor 2018 bedraagt €385,-.

Eigen bijdrage: Dit is het bedrag dat je betaald, wanneer de aanvullende verzekering niet alle zorgkosten dekt.

In mijn praktijk zie en ik hoor ik vaak, dat de twee termen door elkaar gehaald worden. Meestal is het dan ook zo, dat het een stuk rustiger is in de eerste 2 maanden van het nieuwe jaar. Men wil het eigen risico nog niet aanboren, MAAR DAT GELDT DUS HELEMAAL NIET VOOR DE PODOLOGIE! (Uitzondering: orthopedische schoenen en semi-orthopedische schoenen worden vergoed vanuit de basisverzekering. Ook voorlopig orthopedische schoenen (VLOS) en orthopedische aanpassingen aan je eigen confectieschoenen (OVAC) worden vergoed. Wel geldt dan een eigen bijdrage. De aanvraag hiervan dient dan via een zorgschoenspecialist/orthopedisch schoenmaker te verlopen)

Podologie wordt vergoed vanuit het aanvullende pakket. De vergoedingen lopen per pakket zó uiteen, dat je het beste je zorgverzekeraar kunt raadplegen over de hoogte van de vergoeding en wàt er dan precies vergoed wordt. De registerpodoloog kan dit ook doen, aan de hand van een aantal gegevens. De laatste kan alleen níet zien, of je die vergoeding in dat jaar ook al hebt gebruikt of wat er evt. nog openstaat. Dat weet alleen de zorgverzekeraar. Ik verbaas me elk jaar weer over de lengte van het document, waarin de verschillende vergoedingen vermeld staan.  Dit jaar waren het 10 pagina's ALLEEN VOOR DE PODOLOGIE! Weet je welk pakket je hebt, dan kun je (alleen nog voor dit jaar) ook kijken via deze link wat je vergoeding is voor 2017.

Schiet me te binnen, dat ik het ook nog zou hebben over de vergoedingen van dit jaar, waar je nog recht op hebt en die je dus nog kunt gebruiken. Ik ga dus over voetzorg en weet, dat je (bij de meeste zorgverzekeraars) 1x per jaar recht hebt op vergoeding van een paar zolen. (Soms is dat 1 paar per 2 jaar). Als je elk jaar gebruik maakt van deze vergoeding, dan heb je dus na het 1e jaar, altijd 2 paar zolen. Die gaan dus langer mee èn je hoeft  minder vaak je zolen te wisselen. Iets waar veel mensen zich nog wel eens aan ergeren.  Dus heb je zolen nodig en heb je nog recht op vergoeding, ga dan nog vóór het einde van het jaar naar de podoloog. Dan kun je volgend jaar kiezen voor een paar erbij en heb je vrij snel 2 paar zolen tot je beschikking. Als je dit jaar voorbij zou laten gaan zonder actie te ondernemen, ben je dief van je eigen portemonnee. Je hebt nog maar 4 weken....

Hielspoor: Symptomen, Behandeling, Preventie (als reactie op een blog van de Wandelvrouw)

                                                                             

Ik las vandaag een blog van de Wandelvrouw met bovenstaande als titel (tenminste, dat wat niet tussen haakjes staat, dan). Ik denk, dat is interessant! Dat ga ik lezen. Meestal heeft ze het wel bij het goede eind. Even kijken wat ze hierover te vertellen heeft. Onderstaande plaatje (foto 1) wordt goed uitgelegd. Bij de pijl zie je een uitstulping, meestal in de vorm van een soort komma. Dit is een kalkafzetting. De oorzaak kan een plots trauma zijn, waarbij je hard met je hielbeen op de harde ondergrond terechtkomt. Dit kan een botuitwas veroorzaken. Dit heet een hielspoor. Doordat deze botuitwas zich bevindt op de plek waar de peesplaat aanhecht aan het bot, zal die zich tijdens het lopen steeds in die peesplaat boren. Na verloop van tijd raakt die aanhechting geïrriteerd en als je daar verder niks aan doet, kun je ook een peesplaatontsteking (fasciitis plantaris of plantaire fasciitis) erbij oplopen.

Foto 2
Bron: vancampschoenen.nl

Foto 1
Bron: hielspoor.com

              

En die peesplaatontsteking is nu juist wat de wandelvrouw omschrijft. Dat overbelasting van de voet een peesplaatontsteking kan veroorzaken is juist, evenals dat overpronatie, overgewicht en doorgezakte voetbogen andere oorzaken kunnen zijn.

De peesplaatontsteking en de hielspoor worden vaak met elkaar verward. Een peesplaatontsteking wordt ook wel eens een "valse" hielspoor genoemd. Een term, die mijns inziens alleen  maar meer voor verwarring zorgt. Misschien moeten we die term dan ook maar niet meer gebruiken. Er is echter een duidelijk verschil tussen deze 2 aandoeningen. Bij een peesplaatontsteking is er sprake van specifieke startpijn, wat inhoudt, dat als je 's morgens je bed uit komt, de eerste stappen verschrikkelijk veel pijn doen. Als je een tijdje loopt, wordt de pijn draaglijker. Ga je daarna een tijdje zitten en moet je daarna weer in beweging, dan voel je diezelfde startpijn, als 's morgens.

Heb je echter een ware hielspoor, dan voel je 's morgens die eerste stappen nog niet zo, maar treedt de pijn juist op, wanneer je meer en langer loopt. De pijnlocatie ligt dicht bij elkaar (zie foto 2), maar bij een peesplaatontsteking is het verloop van de peesplaat in de richting van de tenen, ook gevoelig/pijnlijk.

Hoe behandel je nu deze 2 soorten hielpijnen? Op dit moment, word je meestal door een huisarts doorverwezen naar een podoloog/podotherapeut en die meet je meteen steunzolen aan. Is dat dan de enige oplossing? Is dat dan de beste oplossing? De enige oplossing is het zeker niet en of het de beste oplossing is, dat zal moeten uitwijzen. Er zijn nog een aantal andere opties. Wil je uitsluiten of het om een hielspoor of een ontsteking gaat, dan kun je een röntgenfoto/echo laten maken.  Een botuitwas is zichtbaar op een röntgenfoto, een ontsteking van de peesplaat niet. Die is wèl zichtbaar te maken op een echo. Daar zijn gespecialiseerde podologen voor, die echografie voor de voet en onderbeen hebben gestudeerd.

Een hielspoor gaat NIET vanzelf weg. Een botuitwas verdwijnt niet als sneeuw voor de zon. Je kunt met shockwavetherapie proberen de botuitwas kapot te trillen, zodat het lichaam de fragmentjes zelf kan afvoeren. Na een 4-tal behandelingen zou verbetering op moeten treden. Verbetert dit niet, dan heeft verdere behandeling meestal geen zin, maar merk je verschil, dan doorgaan. Dit kan de snelste weg zijn om klachtenvrij te worden. Als je naast een hielspoor of in plaats van een hielspoor (ook) een ontsteking van de peesplaat hebt, kun je voetentraining en medical taping inzetten om de peesplaat te rekken, de kuitspieren te rekken en  het voetweefsel losser te maken en voeten sterker te maken, waarbij voetbogen ook weer teruggetraind kunnen worden.
De hielspoor zal er niet mee oplossen, maar de pijn van de ontsteking kan wel positief beïnvloed worden en de peesplaatontsteking kàn hierdoor opgelost zijn.
Voor de hielspoor zou je dan alsnog een steunzool kunnen laten aanmeten. De standaard gelkuipjes werken lang niet altijd goed, omdat de hele hiel van zacht materiaal is, waardoor de voet nog steeds (te veel) door kan veren en de voet niet gestabiliseerd wordt. Hoe dan wel? Door de randen van de hiel te maken van stevig materiaal en dit te combineren met een drukontlastend materiaal in  het midden (of) waar het pijn doet. Het hielbeen steunt dan op deze stevige randen en de pijnplek wordt ontlast.

De Wandelvrouw noemde de Strassbourgsok. Hier zijn voor zover ik weet, erg wisselende resultaten mee. Ik zocht naar een wetenschappelijke onderbouwing, maar vond alleen een stuk van Jessica Gal, waarin ze aangeeft, dat het lang niet altijd voor verbetering zorgt. Deze zou ook alleen ingezet worden bij een peesplaatontsteking.. de voetentraining is wetenschappelijk onderbouwd en blijkt beter te werken.

En dan de injecties: Ik als registerpodoloog,  heb het niet zo op injecties in de voeten. Afhankelijk van het preparaat, kan dit namelijk ook schade berokkenen aan diverse structuren in de voet, waaronder de vetkussens die slinken, bv. onder het hielbeen. Daarom is zorgvuldigheid geboden. Heb je namelijk een flink gewichtsverlies gehad, dan is ook het vetkussen kleiner geworden en daarmee wordt de schokdemping ook een stuk minder.

In het stukje Preventie, die de Wandelvrouw noemt, lees ik ook nog een misvatting.
Thuis op blote voeten lopen kan ook bijdragen aan het ontstaan van hielspoor. De harde vloer zorgt voor extra irritatie onder de hiel en dus kans op overbelasting en ontsteking van de hielpeesplaat.
Wat doe je namelijk, als je op blote voeten loopt? Dan land je niet op je hiel! Dat bonkt namelijk en dat loopt helemaal niet fijn! Je verplaatst je lichaamsgewicht veel meer naar voren. Je landt op je midvoet/voorvoet, op je normale demping. Bovendien suggereert het, dat blootvoets lopen niet goed voor je is en dat is het juist wèl! Het is meteen een soort voetentraining. Weet, dat voetentraining een ontzettend mooi instrument is om in te zetten en niet meteen te grijpen naar de steunzolen. Die kunnen later altijd nog. Als jij een overbelasting hebt opgelopen in de rug, zet de dokter je ook niet vast op een stoel met een corset. Nee, ook dan mag je in beweging komen en je lijf sterker maken door allerlei oefeningen te doen, die je klachten verminderen.

Tot zover mijn correctie/aanvulling van de blog van de Wandelvrouw. Het is niet als negatieve kritiek bedoeld, maar ik vond, dat ik de onduidelijkheden recht mocht zetten. Toen minister Schippers nog aan het roer stond, werden o.a.wij als podologen, opgeroepen om transparant te worden, zichtbaar te worden, te laten zien wat ons vak inhoudt, wat we doen en wat we niet doen. Wat ik met deze blog wil aangeven is, dat we dan ook duidelijkheid moeten scheppen in de aandoeningen en wat ze nu inhouden en hoe ze te behandelen.

Zichtbaar deel 2

Ik kom er vandaag achter, dat ik alweer in verzuim ben...Dit schreef ik in mijn vorige blog:

"Misschien moet ik elke dag maar eens een foto posten op mijn zakelijke FB-site met een kort berichtje erbij...een schemaatje maken met de onderwerpen....de sportscholen benaderen in het dorp en hier een workshop gaan geven.....eindelijk eens die clinic geven aan de fysiotherapeuten waar ik mee samenwerk....o en reageren op dat bericht, waarin ik ben getagt voor een samenwerking....
En als ik dan zo lees, wat ik opschrijf en wat er dan nog in mijn hoofd leeft, dan denk ik...help! Wanneer ga ik dit allemaal doen? Een dag heeft maar 24 uur...Kan 1 stemmetje me geruststellen dat zegt:"Je ging toch een planning maken? Alles op zijn tijd...."

Gelukkig mag ik elke dag opnieuw beginnen en vandaag is de eerste dag van de rest van mijn leven, dus....niets te verliezen... Allereerst mijn foto, zoals beloofd...

Tatáááá....

Wat wil ik met deze blogs bereiken? Nou, één van de belangrijkste dingen is: zichtbaar maken wat ik doe en vooral hóe ik het doe, Ik ben dan in eerste instantie een registerpodoloog, maar ik doe veel meer. Veel mensen weten niet wat een registerpodoloog is en wat zo iemand doet. In het kort: ik een registerpodoloog bestudeert de leer van de voet. Hierbij kijk ik ook naar de rest van het lichaam, maar zal mijn uitgangspunt de voet zijn. Ik maak o.a. steunzolen en als ik dus een zool maak, heeft dat invloed op de rest van het lichaam. Ik verplaats bv. het lichaamszwaartepunt, of ik verminder de druk op gewrichten en/of botten in de voet, maar ook bv. in de knieën, maar bovenal is mijn doel pijnvermindering of standsverbetering. Ik maak teenstukjes (ortheses) van siliconenmateriaal, waarbij ik de tenen weer in de goed stand houd, bv bij over elkaar liggende tenen. Als ik denk dat het nodig is, verwijs ik ook door naar andere disciplines, zoals bv. een fysiotherapeut. Als ik denk dat een echo nodig is, stuur ik mijn cliënten door naar een bevoegde collega. Ook wijs ik mijn cliënten op de mogelijkheid van shockwave therapie bij bepaalde klachten.

Sinds december 2016 ben ik ook voetentherapeut. Is dat niet hetzelfde dan? Hoor ik je denken... Euh, nee. Als voetentherapeut geef ik gericht oefeningen mee om de voetspieren te trainen, al dan niet i.c.m. met het aanleggen van medical tape. Dit staat in Nederland nog behoorlijk in de kinderschoenen (om in bijpassende termen te spreken). Wat kun je hier dan mee doen? Heel veel. Voetklachten als een hallux valgus (scheve grote teen) kun je recht trainen, mits er nog voldoende beweging in het gewricht aanwezig is. Bij hielpijnklachten kun je voetentraining inzetten om de peesplaat op te rekken, en het soepel maken van het weefsel in je voet. De kuitspieren neem je ook mee in de oefeningen.  Dit om de voet sterker te maken en de klacht te verminderen/op te lossen. Vaak kun je ook voorkomen, dat steunzolen nodig zijn. Soms is beide een optie met de mogelijkheid om de zolen af te bouwen als de voet sterker wordt en de klacht minder aanwezig is. Ook voor doorgezakte voetbogen zijn oefeningen om de voet sterker te maken, waardoor voetbogen kunnen herstellen. In Finland wordt deze manier van therapie al veel langer gegeven en is ook wetenschappelijk onderbouwd. Het wordt wat dat betreft ook tijd voor zorgverzekeraars om hier eens naar te kijken, want voetentraining zou wat mij betreft in de vergoedingenlijst moeten komen, bij zorgverzekeraars die geen voetbehandeling in hun aanvullende pakket hebben. Zéker als er op deze manier veel aangepaste schoenen en steunzolen kunnen worden voorkomen., want heb je eenmaal steunzolen, dan volgen er in veel gevallen om de 2 jaar nieuwe. De meeste podo's werken nog op die manier. Voetklachten? Ok, stevige schoen met een steunzool erin en klaar is Klara, maar zo werkt het niet altijd... Als jij rugklachten hebt, krijg je toch ook net meteen een corset aangemeten? Nee, dan mag je onder begeleiding van een fysiotherapeut gaan oefenen in de oefenzaal.

Wat doe ik ànders dan andere podologen/podotherapeuten? Geen idee. Wat ik belangrijk vind, is een persoonlijke benadering. Je krijgt alleen te maken met mij. Geen andere collega's, just me. Ik maak tijd voor mijn cliënten en wil die tijd ook nemen. Waarom? Mensen voelen zich dan gehoord en vaak helpt dat de cliënt al voor een deel. Niets is vervelender, dan dat je het gevoel hebt, dat er niet naar jou en je klachten geluisterd word. Ik neem mijn cliënten en hun klachten serieus. Als iemand tijdens de controle zegt, dat de zolen niet goed zitten, dan ga ik kijken of ik het probleem kan oplossen. Ik zal het niet afdoen als onzin en dat je er maar aan moet wennen. 

Verder kom ik bij mensen thuis. Moet je daarvoor slecht ter been zijn? Welnee, dat staat open voor iedereen. Oké, voor een huisbezoek vraag ik wel een kleine vergoeding, maar daar heb ik dan ook een goede reden voor. Mijn apparatuur kan ik alleen meenemen met de auto. Tja en autorijden kost nu eenmaal geld. Ik kijk naar mijn cliënt en maak dus ook een persoonlijk plan, toegespitst op degene die ik voor me heb. Geen standaard plan vanuit het boekje van: zo moet het werken . Nee, Jij als persoon bent belangrijk! Wat bij een ander wel werkt, hoeft voor jou niet te werken. Daarom gebruik ik ook diverse materialen in mijn zolen en diverse hardheden. Ik pas de zolen die ik gemaakt heb ook altijd in de schoenen. Past het? Prima! Anders maak ik ze pas.

Tot zover dit onderwerp. Rest me nog even te melden, dat ik één ding uit de vorige blog wèl ben nagekomen....ik heb gereageerd op dat bericht waarin ik getagt ben... Ik hoop op en leuke en vruchtbare samenwerking...

Iets met zichtbaar worden en het maaiveld

Ik zit alweer een tijdje te dubben, hoe ik mezelf meer zichtbaar kan maken. Wat werkt voor mij en wat niet? Hoe maak ik anderen duidelijk wat ik doe, wat mijn passie is? Misschien helpt deze blog me hierbij.

Steeds als ik iets in mijn hoofd heb, wat (voor mij) spannend is, ben ik me bewust van de drempel, die ik over mag.  De te nemen hobbel. Mijn hoofd draait dan overuren, mijn lijf doet mee, maar meestal blijft het bij onrust en ideeën en durf ik het nèt niet. Een stem in mijn hoofd, die zegt dan steeds:"Je moet niet te vaak je gezicht laten zien, want straks vindt iedereen, dat je ze lastig valt." en een ander stemmetje, dat dan op de achtergrond piept, zegt:"Ja, maar hoe moet ik dàn zichtbaar worden?" Weten, dat je er op uit mag trekken en mag gaan vertellen wat je doet en het dan vervolgens niet doen, maar wel voorzichtig een mailtje sturen, waar vervolgens geen antwoord op komt....en je dan rot voelen, omdat je het op zo'n laffe manier gedaan hebt en het dus niet werkt. Tja...dan moet je wat anders....En dan op een ander moment, dan stuur je een chatbericht met het idee om een workshop te gaan geven bij degene die je bericht ontvangt en word je met open armen ontvangen....Dan durf ik wèl en dan wèrkt het ook....mmm...

Ik heb veel ideeën en er komen er steeds meer bij. Sinds ik vorig jaar een training heb gevolgd bij Xandra van Hooff, zie ik meer en meer mogelijkheden. Nu mag ik alleen nog leren, die te filteren. Te voelen wat nu wèl en wat nu (nog) niet kan, want het liefst wil ik alles tegelijk. Ook al weet ik, dat dàt dus niet kan. En dus de stap zetten om het daadwerkelijk te gaan DOEN.

Onlangs schreef ik er een tekst over (de melodie zit in mijn kop, maar dat op papier zetten, is iets wat ik nòg niet vaardig ben)... Even een switch, want nu kom ik bij mijn wens uit....Ik zou héél graag eens één (of meer) van mijn eigen liedjes opnemen.....en dat is dus ook dóódeng! Want hier kan men wat van denken of vinden....en dat voelt dan zoals het begin van de tekst zegt...als een gevangene van je eigen lichaam....èn het voelt meteen heel kwetsbaar....je overgeven en erin duiken of toch maar weer jezelf verstoppen, bevriezen en vluchten voor wat eng voelt....

Maar goed, niks doen werkt sowieso niet om zichtbaarder te worden. Misschien moet ik elke dag maar eens een foto posten op mijn zakelijke FB-site met een kort berichtje erbij...een schemaatje maken met de onderwerpen....de sportscholen benaderen in het dorp en hier een workshop gaan geven.....eindelijk eens die clinic geven aan de fysiotherapeuten waar ik mee samenwerk....o en reageren op dat bericht, waarin ik ben getagt voor een samenwerking....
En als ik dan zo lees, wat ik opschrijf en wat er dan nog in mijn hoofd leeft, dan denk ik...help! Wanneer ga ik dit allemaal doen? Een dag heeft maar 24 uur...Kan 1 stemmetje me geruststellen dat zegt:"Je ging toch een planning maken? Alles op zijn tijd...."

My best friend

I'm a prisoner of my body
And I cannot move out
And it doesn't really matter
If I scream or if I shout

Will I ever find the answers
To the questions in my head?
Or will I only find
More questions instead?

Will I ever find someone
Who understands me
And what I say...?
...One day...

Do you really wanna know,
Where my mind is gonna go?
But I will only hide
And freeze, fight or flight

Then you came in my life
You learnt me how to find my drive
You tought me, I could be myself for sure
Yes, I can be pure

You learnt me how to open up
Where it shines, you had to rub
What if I would change my life?
What if I would dare to dive?

I found passion in my body
I found courage in my heart
And I start realizing,
From where I have to start

And YES, I found some answers
And more questions in the end
But I will always be,
The best friend of me...

Do you really wanna know
Where my life is gonna go?
I no longer need to hide,
Nor freeze, fight or flight

I'm a preacher of my body
I don't want to move out
I no longer need to scream,
No, I no longer need to shout....
Out loud.....

And YES, I found some answers
And more questions in the end,
But I will always be.....
The best friend of me (2x)

Workshop Voetentraining

Het is alweer even geleden, maar ik wilde tòch nog een verslag delen van mijn workshop voetentraining van vorige maand.

Hoewel de aanmeldingen aanvankelijk niet binnenstroomden, had ik op de dag zelf toch een mooie groep deelnemers van 8 personen. De winkel van Barefoot And More in Arnhem diende als decor.
Eén van de schaars te vinden specialistische winkels van ons land op het gebied van de zogenaamde Barefootschoenen, het minimalistisch schoeisel of de zero-drop schoenen. Een lieflijk klein winkeltje met een enorme keus aan schoenen waarop je loopt, alsof je op blote voeten loopt.

Wat me opviel bij binnenkomst van mijn deelnemers, was dat ze allemaal, stuk voor stuk al op deze minimalistische schoenen liepen. Een teken, dat mijn workshop hier volledig tot zijn recht zou komen. Deze mensen hadden deze manier van lopen al ontdekt. Dat maakt deze workshop anders dan mijn vorige.

Nadat iedereen van koffie of thee was voorzien, kon ik beginnen. Ik vertelde eerst iets over mezelf en daarna begon ik over de achtergrond van de voetentraining. Over de grondlegger Christian Larsen en zijn Spiral Dynamik en ook over wanneer je voetentraining in kunt zetten en wat een schoen nu een barefootschoen maakt en welke schoenen hier juist níet bij horen.Terwijl ik vertelde kwamen er af en toe vragen tussendoor, die ik zo goed mogelijk probeerde te beantwoorden. Op 1 vraag heb ik tot nu toe geen bevredigend antwoord kunnen vinden. Ook niet op internet. De vraag is me sindsdien bijgebleven en houd me nog regelmatig bezig. Wie heeft bedacht, dat er een hakverhoging in zolen van schoenen hoort en waarom is de teensprong hiervan afhankelijk? (ok, het eerste deel van de vraag, was de vraag zoals die gesteld is. Het tweede deel kwam bij mij zelf op, toen de vraag gesteld werd, maar deze twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden). Het enige wat ik hierop gevonden heb tot nu toe, is dat de hak in de 16e eeuw een teken van aanzien was onder de mannen van adel. Mannen, ja! Hoe hoger de hakken, hoe meer aanzien. Tijdens de Franse Revolutie is dit tij weer gekeerd, want toen was men wars van alles wat met adel te maken had en verdween de hak weer uit beeld. Maar wie die hak nu bedacht heeft en waarom?? Ook Wikipedia moest me het antwoord schuldig blijven. Suggesties zijn welkom...

Het tweede deel van mijn workshop bestond uit een aantal oefeningen. Hier waren de meeste mensen erg nieuwsgierig naar. Een aantal deelnemers hadden al wel eens iets met voetentraining gedaan, maar toch waren de meeste oefeningen nieuw. Voordat we daadwerkelijk met de oefeningen begonnen, heb ik een mini-blote-voeten-pad klaargelegd. Deze bestond uit een bak met mos, een bak met boomschors, een bak met stenen en een yogamat met kleine stenen. Vooral de laatste bleek een uitdaging en nog erg gevoelig aan de voeten. Na een tweetal oefeningen met tennisbal, mochten ze nog een keer over dit pad lopen en toen bleek, dat er al duidelijk verschil te merken was. De oefeningen met theraband vroegen hier en daar nog om wat assistentie van mijn kant, want het bleek toch nog lastiger dan gedacht. Na hier en daar nog een kleine instructie, had iedereen de oefening te pakken. Daarna namen de deelnemers die niet meegingen met de wandeling afscheid van de rest en werden passende Fivefingers(teenschoenen) uitgezocht, die geregeld waren door de eigenaren van dit lieftallige winkeltje.

Ja en toen gingen we naar buiten, naar het Sonsbeekpark. Esther (één van de eigenaren), nam ons mee daar naartoe. Eenmaal in het park, gaf ik de groep de opdracht om vooral een beetje te spelen met de schoenen en de omgeving waarin gelopen zou worden. Loop op verhard, op gras, op stenen. Zoek randjes op, loop door plassen (die waren er genoeg, want we hielden het niet helemaal droog) en neem vooral een paar trappen. We liepen kriskras door het mooie park en iedereen was na afloop weer een ervaring rijker. Men kon beamen wat ik verteld had en eenmaal terug in de winkel waren er geen inhoudelijke vragen meer. De schoenen werden weer ingeleverd en degene die nog wat aan wilde schaffen, deed dat, terwijl ik hier en daar mijn spullen weer beetje bij beetje bijeen schaarde.

Nadat ik zelf ook nog wat gepast heb en wat aangeschaft heb, nam ik afscheid, om weer huiswaarts te keren. Het was zeer geslaagd. Een paar kleine puntjes voor de volgende keer....waar ik zéker wat mee kan. Ik wil de deelnemers bedanken voor hun deelname en de eigenaren Esther en Vincent wil ik nogmaals bedanken voor het bieden van dit podium! Mogelijk komt er een vervolg....

Deelnemers of afvallers?

Vol enthousiasme stromen er een aantal aanmeldingen binnen, als reactie op een bericht van mij in de buurtapp...Ik meld daarin o.a., dat de wandelgroep van woensdagmorgen (tijdelijk) is verplaatst naar de maandagmorgen en dat we nog deelnemers kunnen gebruiken…

Echter, waar reageren ze nu op? Op het feit dat we nog deelnemers kunnen gebruiken…, maar niet voor de maandagmorgen….Uit de diverse reacties komt naar boven, dat ze dan wel graag ‘s avonds willen wandelen…. Ik geef aan, dat indien er genoeg animo is, er wellicht een avondwandelgroep opgezet kan worden. Een zestal dames meldt zich en op basis daarvan kan ik wel een groep starten...Dus, datum geprikt, ruim van tevoren aangegeven, alle info vermeld (ok, ik heb nog wat toegevoegd een dag van tevoren, maar dat was alleen voor de veiligheid) en in het laatste bericht dus ook aangegeven, dat het doorgaat! 3 dames zouden de eerste keer meegaan. 1 dame meldt zich in het voorjaar en van 2 had ik ondertussen niks concreets meer vernomen, ondanks een paar pogingen om een reactie te krijgen. Wat gebeurt er vandaag? Op de dag van de wandeling zelf dus….Vanmorgen meldt 1 iemand zich af, want ze had zich niet gerealiseerd, dat ‘s avonds lopen impliceert, dat je dan in het donker loopt…. Ok, kan gebeuren. Na nog wat heen en weer gemail, definitief 1 afvaller tot het voorjaar.

Ook nog vanmorgen gaat de telefoon: 1 nieuwe aanmelding voor de ochtendgroep. Hee, da’s leuk! Naam en telefoonnummer genoteerd, info gedeeld en haar toegevoegd aan de What’s App groep. Vandaag meegaan was nog een beetje te vroeg. Dat wordt dus volgende week…

Tijdens onze avondmaaltijd hoor ik weer een pling van de telefoon. Ik denk: ik ga even kijken, want wie weet, wil er nòg iemand mee vanavond! Niets is minder waar...het blijkt wéér een afmelding...mmmm….ligt dit aan mij? Ik probeer geen oordeel te vellen over de afmeldingen, maar ik heb wel zoiets van: mmm, geen goede start….Deze gedachte maakt al gauw plaats voor: dit is een teken...Nu doorzetten en niet de handdoek in de ring gooien.

Ok, dus nu is er nog 1 deelnemer over. Die ga ik een bericht sturen. Ze wilde lopen in een groep, en dat is dit niet meer. Het lijkt mij leuker om als groep te beginnen en niet 1 deelnemer met een trainer….. Zo gezegd zo gedaan, maar rond het afgesproken tijdstip heb ik nog geen reactie terug… Ik blijf iedere keer mijn mail checken en vlak voordat het tijd is pak ik mijn jas, mijn hoofdlamp en lichtgevend hesje (voor de zekerheid), want straks is ze er tòch en staat ze er helemaal klaar voor om te gaan wandelen, Eenmaal op de afgesproken plek, geen deelnemer….Mmm...en nu? Ik stuur weer een bericht en schrijf hierin, dat ik tot 20.10u wacht en als er dan niemand is, dan ga ik huiswaarts. Het werd dus inderdaad het laatste….Niemand gezien. Wat bij de volgende reactie op riep: Dat heb ìk weer! Herkenbaar? En dan van alles gaan denken, wat ik anders had kunnen of nee, zelfs móeten doen, of het aan mij ligt, wat er dan verkeerd is gegaan….?

Nu ik een paar uur verder ben, denk ik...er is helemaal níets mis gegaan! Alles was ruim van tevoren aangegeven en geregeld. Ik was wel erg teleurgesteld, dat echt iederéén die mee zou gaan zich had afgemeld….en ben dan als eerste reactie erg geneigd om de oorzaak ervan bij mezelf te zoeken….en dat was dus deze keer ècht niet nodig….

Afin, ik heb meteen een nieuw bericht in de buurtapp gezet voor volgende week (nog vollediger dan de vorige keer) en niet veel later krijg ik èn een reactie op mijn bericht van degene die zich niet afgemeld had, maar dat wel had willen doen en kort daarna, de eerste aanmelding voor volgende week…

#Laatloswatanderemensenvanjedenken en #deeljedankbaarheidengeluk …..want...ik heb doorgezet en de eerste deelnemer heeft zich alweer gemeld. Ik heb mijn “gezicht” laten zien (dat doe ik dan volgende week irl voor degene die mee gaat lopen…). Ik móet daar dus tocht wat mee, met die wandelaars en wandelgroepen….ze lopen me recht in mijn armen…..maar stiekem ben ik toch ook wel een beetje bang, dat er volgende week wéér afgemeld gaat worden….. Dus, deze week nog ff wat meer gaan geloven in mezelf. Komt goed….