Nu de andere kant: je hebt een eigen bedrijf (eenmanszaak) en probeert hiermee je gezin te onderhouden. Je wilt ook hier het goede voorbeeld geven en alle rekeningen kunnen betalen. Dan heb je een aantal opdrachten vervuld en stuur je je cliënten een rekening, maar een betaling blijft uit. Je denkt: "Is de rekening over het hoofd gezien?" Ok, dan sturen we een herinnering. Is de rekening niet aangekomen?" Goed, dan stuur ik er ook één met de mail. "Is de cliënt niet tevreden over mijn werk?" "Waarom betalen ze niet?" Uiteindelijk word je erg onzeker en maak je je zorgen over je eigen rekeningen en of je je gezin deze maand wel kunt onderhouden. Wat denkt zo'n cliënt? En dan ga je invullen (ook al wéét je dat dat niet juist is. Je weet, dat je niet kunt weten, wat er aan de hand is en waarom je cliënt de rekening niet betaald). Als je het uiteindelijk uit handen moet geven aan een incassobureau, met pijn en moeite, want dit wil je niet.... Je wilt gewoon, dat alles vlotjes verloopt. Je wilt het cliënten niet moeilijk maken, maar ja, wat moet je dan? Je hebt wel werk verricht en daarvoor heb je met elkaar afgesproken, dat hier een bepaald bedrag tegenover staat. Bovendien, jouw rekeningen lopen ook door en je kinderen willen ook eten. Je moet iets.
Ik vind het zelf helemáál niet fijn, als ik er achteraan moet, wanneer iemand zijn/ haar rekening niet betaalt. Laat staan, als ik iemand door moet sturen naar een incassobureau! Ik kan me zó goed verplaatsen in de situatie. Dus, als je een herinnering op de mat krijgt, denk dan ook even aan de ander. Ok, een groot bedrijf kan misschien wel wat leiden, maar ook dàt weet je niet. Een klein bedrijf daarentegen, kan niet zonder zijn of haar cliënten, die "gewoon" de rekening betalen. Bovendien, je kunt toch ook vràgen of er een betalingsregeling mogelijk is? Als je contact opneemt en dit vraagt, zullen er weinig mensen zijn, die je dit weigeren, denk ik... of is dat ook weer invullen. Afijn, als je het niet probeert, krijg je dat sowieso niet voor elkaar...
